مسئله غناءیکی از مسائل مهم در جامعه است که البته این روز ها حتی در محافل سیاسی و ملی کمتر به آن توجه میشود حتی در برخی از کودکستانها و مدارس صوتها و صداهای حرام از بلندگوی مرکزی پخش میشود صدا و سیما هم که قربانش بروم ازهفت دولت آزاد است صدای زن پخش میکند در حد باشگاههای اروپا نمونش تیتراژ پایانی فیلم««ورود آقایان ممنوع»» که از شبکه بین المللی آی فیلم پخش شد جدا از متن فیلم و حتی مزمون شعرش یقیناحرام بود...

کاری به اینکارا نداریم چراکه فعلا آزادی بعضی به خطر میافته وبه تعریف و توضیح غناء میپردازیم چرا که خیلی ها حد و مرز غناء را نمیدانند.

بهترین تعریف لفظی غناء:غناءکشیدن صدایی است که در دهان گردانیده میشود و موجب حالت رخوت و سبکی در بدن است بطوری که انسان از حالت تعادل طبیعی خارج شود.

غنا مصطلح فقهی:غناء مد صوت مرجع مطرب است.

توضیح واژه های تعریف فوق:

1.مد: کشیدن صدا

2.مرجع:گردانیدن و چرخاندن صدا در دهان

3.طرب همان خفت و سبکی است که پس از شنیدن صوت مطرب بر انسان عارض میشود بطوری که از تعادل طبیعی خارج میشود این حالت ممکن است ناشی از شدت حزن و یات شدت خوشخالی باشد همین حالت است که لهو خوانده میشود غناء به این اعتبار صوت لهوی نامیده میشود

پس کشیدن صوت و ترجیع در دهان بدون ایجاد طرب حرام نیست.

برخی میگویند که ما با تندترین آهنگ ها هم از حالت معمولی خارج نمیشویم آیا مجاز به گوش دادن هستیم؟

جواب:ملاک حرمت در صوت مطرب بودن آن است که یا نوعا موجب طرب باشد ویا شان آن صوت ایجاد طرب باشد هرچند الان به خاطر مانعی ایجاد طرب نمیکند ازجمله:کری،زشتی صوت،بیماری شنونده،ویا اینکه شخص شنونده بتواند به طور کامل براعصابش مسلط شود.

پس طبق آنچه که گفته شد:

1.گوش دادن آهنگ هایی که انسان را بیش از حد غمگین میکند نیز حرام است.

2.غناءدر تلاوت قرآن و مراسم عزاداری اهل بیت علیهم السلام هم امکان دارد که طبق فتوای برخی از علما حرام برخی دیگر بلااشکال است.

والسلم علی من اتبع الهدی