این رو زها و این شبها معروفه است به شب حاجت گرفتن ««لیلة الرغائب»» یعنی:شب آنچه که انسان به آن میل و رغبت دارد و تمایل دارد به آن دست پیدا کند. احادیث و روایات و ادعیه و اعمالی برای این شب که اولین شب جمعه ماه رجب میباشد وارد شده که خود بحثی جداست. اما شبهه ای مهم در این مورد جای بحث است و آن مسئله مهم ««بداء»» میباشد.که اهل العامه(سنی مصطلح)آنرا دست آویز قرار داده و وهابیت تکفیری هم یکی از دلایل ارتداد شیعه قرار داده اکنون مع الاسف امکان مانور بیشتر روی این بحث نیست چه بسا از همین بحث روزنه که چه عرض کنم تونلی بشود زد که شرک و کفر اینان را ثابت کرد.اما در این مطلب سعی شده که مسئله بداء را توضیح داد و نظر حقه شیعه را مشخص کنیم که دامنمان را از هر گونه بهتان و تهمتی که داده اند پاک کنیم.لازم به ذکر است بداء یکی از اعتقادات مهم شیعه است و بر هرکسی فهم و اعتقاد به آن لازم است.

متأسفانه در جامعه بعضی مسایل مهم شرعی حتی در بین متشرعین جامعه گاه یا بالکل نسخ شده یا به طریق دیگه ای که دلخواه خودشان است تغییر کرده بدون اینکه توجه داشته باشند که حکم خدا دلایل مختلفی دارد که عادتا باعمل کردن و پایبند بودن به احکام به حل بهرانهای مجود در جامعه رسید شاید ما حاظر باشیم که ساعتها وقت خود را صرف خواندن یا شنیدن نظرات یک روانشناس غربی و کافر که نه از شریعت ما و نه از فرهنگ ما اطلاع دارد نماییم که نتیجه آن در بسیاری از موارد جز انحراف اخلاقیه جامعه ویا حتی بیماری های دیگر ندارد مثلا یکی از دوستان ما میگقت: 

اولین چیزی که باید گفت اینکه:چون "گردنشون کلفته. اما یکی از مسایلی که اینا بهش گیر میدن مسئله خمسه که به ظاهر هم موضوع سختیه اما آنچنان هم سخت نیست یکی ازشون تو مدینه بهم گفت:مراجع الشیعه یأکلون اموال الناس بالباطل گفتم :آخه چطور جواب داد:باخمس گرفتن از مردم ما هیچ دلیلی برا خمس گرفتن نداریم تنها چیزی که در قران هست زکاته وبس اما دلایل ما واونا که خودشونم بهش بی توجه اند زیاده چون دربین علماشون کمتر کسی پیدا میشه که اهل تفکر به شیوه علمای ماباشه در اینجا با بیانی ساده و همه فهم ونیمه اجتهادی به این بحث میپردازیم.

مدتهاست که در شبکه های ماهواره ای چه شیعه و چه سنی بحث هایی در رد و اثبات عقاید همدیگر میشود کار بسیار خوبی است و یقینا جهت های مثبتی هم دارد اما گاهی برخی از بحث هیچ فایده ای ندارد که هیچ مخرب اصل اسلام نیز هست که گاه باعث کفر دیگرران هم میشود مثلا بحثی مانند اینکه شیعیان معتقدند که قران تحریف شده بله بر هر شیعه ای واجبه که ولو با جدل به رد این ادعا بپردازه تا روشن کنه که این حرف حرف دروغ و ناحسابی است حال اگرما بیاییم و ثابت کنیم که نه خیر خودتان میگویید که قران تحریف شده اینهم سندهایش شاید تعجب کنید اما هردو سخن درست است هم از علمای شیعه کسانی هستند که قایل به تحریف قرانند وهم از علمای مخالفین (دقت کنید ):

همانطور که قبلا قول داده بودم در این مطلب به ایمان حضرت علی علیه السلام میپردازیم که آیا ایمان او آیا مورد قبول است یا خیر؟ دوستان توجه داشته باشن که احادیثی که در موضوعات اثبات عقاید حقه شیعه میباشد تمام از منابع مخالفین گردآوری شده وهیچ مطلبی را از خود به میان نیاورده ایم

 در تاریخ آمده است که على علیه السلام به دعوت پیغمبر خدا صلى الله علیه و آله لبیک گفته و اسلام آورده است. این نقل قول، مورد قبول همه فرقه‏هاى اسلامى چه شیعه و چه سنى است.
حال باید بررسى نمود که آیا پیغمبر صلى الله علیه و آله مى‏دانسته است که بر نوجوان نابالغ تکلیفى نیست؟! چنانچه نمى‏دانسته است، پس نسبت جهل به حضرت پیامبر داده‏ایم. و اگر با وجود این‏که مى‏دانسته، تکلیفى بر نابالغ نیست و او را به اسلام دعوت کرده است، پس کار بیهوده و عبثى انجام داده است. در این صورت، نسبت لغو و عبث به ایشان داده‏ایم.
بنابراین در هر دو حالت مرتکب کفر شده‏ایم، زیرا در قرآن مجید آمده است: وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى‏؛ پیامبر خدا به هواى نفس سخن نمى‏گوید: آنچه مى‏گوید: وحى است که به او رسیده است.

همانطور که قبلا قول داده بودم در این مطلب به ایمان حضرت علی علیه السلام میپردازیم که آیا ایمان او آیا مورد قبول است یا خیر؟ دوستان توجه داشته باشن که احادیثی که در موضوعات اثبات عقاید حقه شیعه میباشد تمام از منابع مخالفین گردآوری شده وهیچ مطلبی را از خود به میان نیاورده ایم

 در تاریخ آمده است که على علیه السلام به دعوت پیغمبر خدا صلى الله علیه و آله لبیک گفته و اسلام آورده است. این نقل قول، مورد قبول همه فرقه‏هاى اسلامى چه شیعه و چه سنى است.
حال باید بررسى نمود که آیا پیغمبر صلى الله علیه و آله مى‏دانسته است که بر نوجوان نابالغ تکلیفى نیست؟! چنانچه نمى‏دانسته است، پس نسبت جهل به حضرت پیامبر داده‏ایم. و اگر با وجود این‏که مى‏دانسته، تکلیفى بر نابالغ نیست و او را به اسلام دعوت کرده است، پس کار بیهوده و عبثى انجام داده است. در این صورت، نسبت لغو و عبث به ایشان داده‏ایم.
بنابراین در هر دو حالت مرتکب کفر شده‏ایم، زیرا در قرآن مجید آمده است: وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى‏؛ پیامبر خدا به هواى نفس سخن نمى‏گوید: آنچه مى‏گوید: وحى است که به او رسیده است.

 ممکن است بعضى ایراد کنند که در آیات قصاص دستور داده شده که نباید «مرد» بخاطر قتل «زن» مورد قصاص قرار گیرد، مگر خون مرد از خون زن رنگین‏تر است؟ چرا مرد جنایتکار بخاطر کشتن زن و ریختن خون ناحق، از انسانهائى که بیش از نصف جمعیت روى زمین را تشکیل مى‏دهند قصاص نشود؟!

 ممکن است بعضى ایراد کنند که در آیات قصاص دستور داده شده که نباید «مرد» بخاطر قتل «زن» مورد قصاص قرار گیرد، مگر خون مرد از خون زن رنگین‏تر است؟ چرا مرد جنایتکار بخاطر کشتن زن و ریختن خون ناحق، از انسانهائى که بیش از نصف جمعیت روى زمین را تشکیل مى‏دهند قصاص نشود؟!

این احمقان تکفیری می گویند که خود علی علیه السلام به برپا ساختن قبر مخالف بود چراکه دستور داد که قبرش مخفی بماند حال شما بخلاف گفته پیشوای خود قبر و میسازید شما به دستورات علی علیه السلام هم عمل نمیکنید. 

چون شهادت حضرت، در آغاز زمان شکل‏گیرى قدرت معاویه و طغیان بنى‏امیه و حضور سایر گروه‏هاى زخم خورده ناکثین و قاسطین و مارقین اتفاق افتاد، آن بزرگوار وصیت نمود که جسدش را شبانه دفن نمایند و حتى علامتى بر روى آن نگذارند. فقط عده کمى از اصحاب خاص و فرزندان آن حضرت در موقع دفن حضور داشتند. به همین دلیل، صبح روز 21 ماه رمضان دو محمل به راه افتاد. یکى به طرف مدینه و دیگرى به طرف مکه معظمه روانه شد. تا سال‏ها بعد کسى به جز فرزندان و اصحاب خاص آن حضرت، از محل دفن ایشان خبرى نداشت. دلیل این کار هم شاید ترس از آن بود که به قبر مبارک آن حضرت اسائه ادب و بى‏حرمتى نمایند. چنانچه از امام صادق علیه السلام نقل شده است که حضرت امیر علیه السلام هنگام وفات به فرزند بزرگش، امام حسن علیه السلام سفارش نمود که پس از آن‏که مرا در نجف دفن نمودى، چهار قبر براى من در چهار موضع:
                     

این احمقان تکفیری می گویند که خود علی علیه السلام به برپا ساختن قبر مخالف بود چراکه دستور داد که قبرش مخفی بماند حال شما بخلاف گفته پیشوای خود قبر و میسازید شما به دستورات علی علیه السلام هم عمل نمیکنید. 

چون شهادت حضرت، در آغاز زمان شکل‏گیرى قدرت معاویه و طغیان بنى‏امیه و حضور سایر گروه‏هاى زخم خورده ناکثین و قاسطین و مارقین اتفاق افتاد، آن بزرگوار وصیت نمود که جسدش را شبانه دفن نمایند و حتى علامتى بر روى آن نگذارند. فقط عده کمى از اصحاب خاص و فرزندان آن حضرت در موقع دفن حضور داشتند. به همین دلیل، صبح روز 21 ماه رمضان دو محمل به راه افتاد. یکى به طرف مدینه و دیگرى به طرف مکه معظمه روانه شد. تا سال‏ها بعد کسى به جز فرزندان و اصحاب خاص آن حضرت، از محل دفن ایشان خبرى نداشت. دلیل این کار هم شاید ترس از آن بود که به قبر مبارک آن حضرت اسائه ادب و بى‏حرمتى نمایند. چنانچه از امام صادق علیه السلام نقل شده است که حضرت امیر علیه السلام هنگام وفات به فرزند بزرگش، امام حسن علیه السلام سفارش نمود که پس از آن‏که مرا در نجف دفن نمودى، چهار قبر براى من در چهار موضع: