بعضی وقتا فکر میکنیم مثلا یه کاری کردیم باید همه برامون احترام بذارن همه دوزانو مودب در محضرمون بشینن گاهی وقتا اقا یا حاجی از اول اسم بعضیا بیافته که دیگه هیچی بعضیا به ظاهر اگه اهل کار خیر هستن حاضر نیستن اسم هیچکی کنارشون باشه حاضرن همشو خودشون انجام بدن نکنه کسی اسمش کنار اسمشون بیاد اگه این کار برا حرص در ثواب باشه پسندیده است والا مرضی است نه تنها معنوی بلکه روانی.

حضرت علامه مصباح فرمودند:روزی شخصی در مشهد مقدس حمام بر او واجب شد اراده حمام رفتن کردن راه حمام از داخل صحن مطهر بود هرکار کرد با خودش کنار نیامد که با این حال وارد حرم شود ناگذیر به حالت شرمندگی وارد صحن شد وبا حالت خجالت بدون اینکه سرش رو بالا بگیره سلامی عرض کرد و رد شد بعد از مرگ این شخص به خواب یکی از اقوام آمد و گفت چیزی که مرا در این دنیا نجات داد همان سلامی بود که با حال جنابت به امام عرض کردم چون هیچ انتظار مقبول شدن این سلام را نداشتم.

اینه اگه برا عملون ارزش قایل بشیم انگار که هیچ نکردیم.یه روز یکی از رفقا یه حرف عجیبی زد گفت:فلانی میدونی ما خیلی بیچاره ایم گفتم چطور گفت:چندساله داریم برا اهل بیت علیهم السلام نوکری میکنیم ولی میبینیم همین دنیا قفلای بزرگ وگره های بزرگ که جز لطف خدا نمیتونه بازشون کنه باز میشه انگار اهل بیت علیهم السلام میخوان همین دنیا پاداشکارامونو بدن... نکنه اون دنیا دستمون خالی بشه مثلا بگیم ما فلان خدمت را کردیم اونا بگن خب در عوض فلان مریضیتو که دکتر جوابت کرده بود شفا دادیم و یا... .

 واقعا ماکه نمیتونیم مثل حضرت علی علیه السلام عملمونو برا حب خدا انجام بدیم و به فکر ثواب و برآوردن حاجتامون تو این دنیا نباشیم بماند که بعضیا به دنبال اسم در کردن هستن لا اقل بیاید الان یه صلوات به خاطر خود خدا وبدون هیچ چشم داشتی بفرستیم همون کاری که علامه مصباح به ان اشاره داشتند

اللهم صل علی محمد وآله محمد

وسلام علی من اتبع الهدی