چرا بر خلاف سنّت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله، شیعیان نمازهاى ظهر و عصر را با هم و نمازهاى مغرب و عشا را هم‏زمان مى‏خوانند؟
 نخست آن‏که نماز جزء فروع دین است و در مسائل فرعى بین علماى همه مذاهب اختلافات زیادى است، همانطور که پیشوایان و علماى اربعه اهل العامه با هم اختلاف زیادى در این مسائل دارند.
ثانیاً جمع خواندن نمازهاى ظهر و عصر یا مغرب و عشا، بر خلاف سنّت رسول‏اللَّه صلى الله علیه و آله نمى‏باشد؛ چون ایشان گاهى این نمازها را جمع و گاهى جداگانه مى‏خوانده‏اند. مثلًا در صحیح مسلم در باب «الجمع بین الصلاتین فی الحضر» از ابن عباس نقل شده که گفت: «بدون خوف و ترس و در غیر سفر، رسول خدا صلى الله علیه و آله نمازهاى ظهر و عصر را جمع و نمازهاى مغرب و عشا را جمع ادا مى‏کردند.»

مجدّداً در همان صحیح مسلم و نیز امام حنبل در جزء اوّل مسند از ابن عباس نقل کرده‏اند: «با پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هشت رکعت نماز ظهر و عصر و هفت رکعت نماز مغرب و عشا را به طور جمع ادا نمودیم.»بالاخره چندین حدیث از ابن عباس درباره جمع خواندن نماز ظهر و عصر و نیز مغرب و عشا نقل شده است. براى مثال: «پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در حال اقامت در مدینه، نه در حال مسافرت، هفت رکعت (نماز مغرب و عشا با هم) و هشت رکعت (نماز ظهر و عصر با هم) نماز گزارد.»  احمد حنبل در مسند از سعید بن جبیر از ابن عباس روایت‏مى‏کند که گفت: «پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بدون آن‏که در حالت خوف و ترس، یا در حال سفر باشد نماز ظهر و عصر را جمع خواند.» در جایى دیگر گفته است: «پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بدون آن‏که در حالت خوف و ترس باشد، یا باران ببارد، نماز ظهر و عصر را جمع خواند.» ابو زبیر دلیل جمع خواندن نماز توسط پیامبر را از سعید بن جبیر سؤال نمود، او گفت: من همین سؤال را از ابن عباس پرسیدم و او پاسخ داد: «به این جهت جمع مى‏خواند تا احدى از امتش در سختى و مشقت نباشند.»
همچنین در صحیح مسلم از قول عبداللَّه ابن شفیق مى‏گوید: روزى بعد العصر، ابن‏عباس براى ما خطبه مى‏خواند و سخنرانى مى‏کرد. سخنش به درازا کشید و همچنان براى ما صحبت مى‏نمود تا این‏که آفتاب غروب کرد و ستاره‏ها ظاهر شدند. صداى مردم بلند شد: «الصلاة، الصلاة» ابن عباس اعتنایى نکرد. در همین حال مرد دیگرى نداى «الصلاة، الصلاة» سرداد. ابن عباس رو به او نمود و گفت: «مادر مرده، مرا سنت یاد مى‏دهى؟ من خودم دیدم که پیامبر خدا نمازهاى ظهر و عصر و نمازهاى مغرب و عشا را جمع مى‏خواند.» سپس عبداللَّه بن شفیق مى‏گوید: چون این حرف برایم غیر قابل قبول بود و گران آمد، نزد ابو هریره رفتم و او نیز گفته‏هاى ابن عباس را تأیید کرد.
هر چند اخبار و روایات بسیارى در این باب نقل شده، لیکن همین که بابى به نام «جمع بین الصلاتین» اختصاص یافته و احادیث مربوطه در این باب نقل گردیده، محکم‏ترین دلیل و برهان بر جواز جمع خواندن نماز است. زیرا اگر غیر از این مى‏بود باید باب مخصوصى به نام «جمع بین الصلاتین فى السفر» یا «جمع بین الصلاتین فى الحضر» اختصاص مى‏دادند تا احادیث مربوطه را تفکیک نمایند.
 از طرفى دیگر، بخارى همین احادیث را در صحیح خود آورده، لیکن به دلایل نامعلومى و با زبردستى آن‏ها را از محل «جمع بین الصلاتین» به محل دیگرى مثل «باب تأخیر الظهر إلى العصر من کتاب مواقیت الصلاة» و «باب ذکر العشاء والعتمة» و «باب وقت المغرب» انتقال داده است.
در پایان یاد آورى این نکته مهم مى‏باشد که نمازها را جداگانه و هر یک را در وقت فضیلتش به جا آوردن به‏نظر بعضى از علماى شیعه بهتر و افضل است. از طرف دیگر، بعضى از علماى اهل العامه از جمله شیخ الاسلام انصارى در شرح صحیح بخارى قسطلانى در شرح صحیح بخارى و جم غفیرى جداگانه نماز خواندن را افضل ندانسته‏اند و آن را ترجیح بلا مرجح و خلاف ظواهر احادیث خوانده‏اند. البته روایات بیشتری هست اگه استقبال بشه میذارم بقیرو.

وسلام علی من اتبع الهدی